شهید عبدالصّادق اکبریان در سال 1343 در یک خانواده ی مذهبی و
کارگری در بهشهر به دنیا
آمد.دوران دبیرستان را کاملا به انجام نرسانده بود
که کشور با موج انقلاب اسلامی مواجه شد و کمر
خدمت به انقلاب و مبارزه با
رژیم طاغوت بست و یک لحظه غفلت نورزید.در خصایل انسانی،فردی
راستگو،درستکار
و امانتدار بوده و از دروغ تنفر زیادی داشت.به هیچ وجه حرف زور را نمی پذیرفت،با
اعضای خانواده بسیار صمیمی بود و با آنان همکاری زایدالوصفی داشت.
در تظاهرات علیه حکومت پیوسته شرکت داشت،نسبت به پخش اعلامیه
حضرت امام(ره) اقدام می
کرد.پس از پیروزی با تشکیل بسیج،به عضویت
این نهاد مردمی درآمد و مسئولیت بسیج خردسالان را
عهده دار شد و
آنان را با فنون نظامی آشنا می ساخت.
درمیان شهدای گرانقدر و
اندیشمند دوران انقلاب اسلامی،به شهید نواب صفوی و یارانش در فدائیان
اسلام علاقه وافری داشت تا جایی که به عضویت فدائیان اسلام در آمد و
با این گروه همکاری فعال
داشت.
با شروع جنگ تحمیلی با
دیدن دوره های آموزش نظامی در چالوس عازم جبهه های حق علیه باطل
شد
و پس از 2 ماه حضور در جبهه در آذرماه سال 1360 در مریوان شربت شهادت را
نوشید.توصیه ی
همیشگی او این بود:
همه باید رهرو امام خمینی(ره)
باشند.